Id's me is trots dat een aantal mensen uit willen dragen hoe belangrijk ons product voor hen is. Ervaringen, echte verhalen, motiverende adviezen, kortom het waarom en nut nog eens duidelijk gemaakt.
En soms doet je dat beseffen dat het jou ook had kunnen gebeuren, wat zij hieronder vertellen.
Heb jij een speciale reden waarom je je Id's me SOS-armband altijd draagt? Laat het ons weten.
Als ambassadeur kan je veel voor ons betekenen en we doen ook wat voor jou terug. Neem contact met ons op !
Lees onderstaand het aangrijpende verhaal van Monique.
Haar overkwam dit, en dankzij de tag die haar man Richard bij zich droeg werd zij toen deze uiteindelijk ontdekt werd geïnformeerd over hoe het met hem ging en waar hij was. Haar verhaal:
Herken je dit?
Je hebt een rondje hard gelopen en als je thuis komt, gaat ook je man een rondje lopen. Je hoort wel wat en waar hij gaat lopen, maar je registreert het niet. Het gaat namelijk al jaren goed. Maar dan komt die ene keer dat het anders gaat. Je verwacht iemand rond een bepaald tijdstip weer thuis, maar hij komt niet. Je wordt ongerust, loopt buiten een rondje of hij ergens staat te kletsen en de tijd verstrijkt. Dan roep je de hulp van je buren in om te kijken wat te doen. Het klopt niet dat hij er nog steeds niet is. Zouden die sirenes en traumahelikopter voor hem zijn geweest? En dan gaat je mobiel. Je mist het telefoontje, maar op je voicemail heeft een arts van de IC van het AMC ingesproken. Je man is opgenomen. Eindelijk weet je waar hij is!
Door een tag in zijn schoen is zijn identiteit achterhaald. Deze was door de hulpdiensten in eerste instantie niet eerder opgemerkt. Een oproep via Burgernet en op Facebook hadden ook niet geleid tot identificatie. In het AMC werd verteld hoe blij ze waren dat ze de tag vonden en de familie konden inlichten. Ook uit contact met de politie is mij later verteld hoeveel moeite men ondertussen al had gedaan om de identiteit van mijn man te achterhalen.
Voorkom deze situatie! Zorg ervoor dat je te identificeren bent. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor familie/vrienden en de hulpdiensten. In dit geval is het goed afgelopen, maar het tijdig kunnen identificeren zou het verschil maken tussen wel of geen afscheid kunnen nemen van je geliefde.
Monique
We stellen graag Ambassadeur Marco Hoogenraad voor.
Lees hieronder zijn verhaal.
Wat een eer om ID's me ambassadeur te mogen zijn.
Van 2000-2016 ben ik zeer fanatiek wedstrijd triatleet geweest. Eigenlijk nooit serieus geblesseerd geweest tot ik overging op het "echte" werk - de lange afstand- waarbij ik in 2012 en 2013 een paar flinke fietsongelukken heb gehad. Boven boven wonder ben ik in deze drie ongelukken bij kennis gebleven en kon ik vertellen wie ik was.
Op 5 mei 2021 is mijn vrouw, mijn “allesie” en mijn grootste triathlonfan overleden aan de gevolgen van kanker. Speciaal voor haar, mezelf en onze 2 kids trok ik de triathlonschoenen aan om de Frysman te doen op 3 juli 2021! En vanaf de eerste training droeg ik een ID's me armband.
Ik hoop het natuurlijk niet maar ik wil er nu altijd vanuit gaan dat ik herkend word! Daarnaast is het een mooi sieraad! Mooi en noodzakelijk! Want je bent gewoon zelf verantwoordelijk om te zorgen dat je identificeerbaar bent.
Marco
We kregen de volgende tekst aangeleverd van een van de eerste Id's me klanten in 2014. Het spreekt eigenlijk voor zich. Lees het verhaal van Roel.
Sinds mijn sportleven in 2014 begon als wielrenner en veldrijder gekozen om niet meer met een verlept papiertje met telefoonnummer van mijn vrouw op training te gaan.
Waarom, voorheen kwam ik er bij terugkomst vaak achter dat ik niks bij me had en dat het papiertje ondertussen onleesbaar geworden was. Hoe mijn vrouw er ook op hamerde dat ik iets mee moest hebben in het geval dat, toch vergat ik het soms.
Om daar voor ontzorgd te worden en altijd iets bij me te hebben, gezocht naar een leverancier van SOS bandjes, name tags o.i.d.. Zodoende kwam ik terecht op de site van ID's me SOS armbandjes.
Gelijk een exemplaar besteld, geleverd met meerdere maten bandjes waar de SOS-tag op geplaatst kan worden, en dagelijks gaan dragen.
Waar ik toen vrijwel dagelijks sport beoefende in de vorm van wielrennen en veldrijden bleef de armband zodoende 24/7 om mijn pols, ongeacht of ik aan het sporten was of niet. Hierbij hoefde ik dus ook nooit stil te staan bij het feit of ik mijn gegevens bij me heb in geval van nood en/of ongeval, en in dat geval contact kan worden gelegd met mijn directe familie.
Voorwaarde om het te dragen was dat ik geen hinder zou ondervinden tijdens het dragen, het er goed uitziet, en de armband als natuurlijk zou gaan beschouwen, je naakt voelen als ik hem niet om zou hebben heb dus.
Ook de leesbaarheid zou van goede kwaliteit moeten zijn en blijven icm de dagelijkse handelingen en sportbeoefeningen.
Mijn SOS-armband van 2014 is nog steeds mijn dagelijkse metgezel en wordt nog meer op de proef gesteld dan in het begin. Wel een nieuw plaatje ondertussen, want soms wijzigd er iets belangrijks wat er dan op moet komen te staan.
Nog steeds 24/7 ID's me, on'me, on the job, op de racefiets, mtb, veldritfiets, tijdrijden, tijdens het open water zwemmen, hardlopen en trailrunnen en zelfs onder de douche!
Nu waarom deze informatie. Zelf vind ik het voor mezelf en voor mijn naaste een prettig idee altijd identificeerbaar te zijn op moment dat je zelf iets overkomt en niet meer aanspreekbaar bent. Je kunt deze informatie ook delen met behulp van je smartphone, echter deze heb ik niet altijd bij me met bijvoorbeeld het zwemmen, hardlopen of soms ook in andere situaties. Met deze SOS armband is dat geen issue.
Aangezien mijn SOS armband nog steeds dienst doet en nog goed leesbaar is ondanks dat ik het al sinds 2014 24/7 draag, deel ik deze ervaring, zodat anderen weten wat ze moeten aanschaffen en weten welke kwaliteit ze kopen.
ID's me, on'me!
Roel
Arrianne schreef ons het volgende:
Ik heb mijn eerste aangeschaft omdat er bij een hardloopwedstrijd iemand onwel werd. Die naar het ziekenhuis is gebracht en 3 dagen op de ic gelegen heeft. En omdat ik zelf altijd alleen naar wedstrijden ga, was dit wel even een binnenkomer voor mij.
Arrianne
Soms is de aanleiding om een Id's me product aan te schaffen na een heftige gebeurtenis. Lees het verhaal van Margalith:
Sinds mijn man een hartstilstand kreeg in 2015 bij de midwinter marathon (gelukkig gereanimeerd) en als "John Doe" werd afgevoerd omdat we ook achterkant startnummer waren vergeten in te vullen, hebben we er beiden dag en nacht eentje om.
Zou niet meer zonder willen.
Margalith
Valerie heeft zelfs meer dan een persoonlijke reden.
Lees haar verhaal.
Op de Facebook pagina voor hardlopende dames werd ooit gevraagd hoe men zich identificeert mocht er ooit iets gebeuren. Hier kwam Id’s me ook voorbij en ik heb er toen direct 1 besteld. Destijds een hele simpele mooie dunne met een leuk stukje tekst erbij. Eigenlijk meer voor de grap dan met een doel.
Dit veranderde na mijn 2 herseninfarcten. Nu bevat mijn Id’s me cruciale info, die mocht er iets gebeuren, immers loop ik meestal alleen met mijn honden, alle info geeft die hulpverleners nodig hebben. En aangezien ik altijd met mijn honden loop, het in veel landen zelfs verplicht is dat je honden een Id tag hebben (zoals Engeland waar ik veel trail) heb ik die direct voor ze besteld toen de mogelijkheid er was voor om hun halsbanden. En natuurlijk zijn ze gechipt, maar dit gaat toch net even iets sneller aangezien niemand standaard is uitgerust met een chiplezer.
Marcia Jansen schreef deze review voor Id's me.
Vanuit het verre Canada laat ze weten waarom voor Id's me toegevoegde waarde heeft. In een ver verleden was ik wielrenster en zoals dat gaat in het wielrennen, heb ik meer dan eens een schuiver gemaakt. Een keer ben ik zelfs na een val tijdens een trainingsrit - toen vrijwel iedereen nog zonder helm rondreed - met een flinke hoofdwond in een ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Gelukkig was ik bij bewustzijn en niet alleen, dus mijn vader en moeder waren al snel onderweg naar het ziekenhuis waar ze mij met een tulbandverband om mijn hoofd weer op konden halen.
Sinds ik aan triathlon doe, train ik echter regelmatig alleen. Bij gebrek aan trainingsmaatjes of drukke planningen ga ik zelfs wel eens in mijn eentje mountainbiken (wel met een helm tegenwoordig). Ik woon in Canada, dus dat mountainbiken is niet helemaal hetzelfde als in Nederland. Rotsen, wortels, steile afdalingen, drop-offs, je komt het hier allemaal tegen in de bossen rondom ons huis. Ik fiets dan ook altijd met mijn groene Id’s Me armband met daarop
mijn daarop mijn contactgegevens. De armband is er in verschillende maten, dus er past er altijd wel een en is zo licht dat je er tijdens het sporten geen last van hebt.
Mocht er iets mis gaan tijdens het mountainbiken, trailrunnen of het fietsen en lopen op de weg (veel fietspaden heb je hier helaas niet), dan kan in ieder geval mijn familie ingelicht worden. Ik hoop nog steeds geen flinke crash te maken uiteraard, maar het is in ieder geval een fijn gevoel dat als er iets gebeurt, mijn vriend en kinderen snel op de hoogte zijn.
#Staysafe!
Marcia Jansen
Een van onze nieuwe klanten, Frans, reed zijn trainingsritje op de fiets, en toen ........
Afgelopen augustus had ik weer eens een fietstochtje gepland. Ik zou naar het nieuwe huis van mijn zwager fietsen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Althans dat dacht ik toen ik die zondagmiddag van huis vertrok. Mooi weer, windje in de rug en de wetenschap dat ik terug niet tegen de wind in zou hoeven fietsen, want ik zou samen met mijn vrouw met de auto de terugreis doen.
In Driebergen meende een automobilist echter naar rechts af te slaan zonder daarbij op de rechtdoor gaande fietser te letten. Ik kon hem niet meer ontwijken en belandde tegen zijn voorscherm en vervolgens op de grond op mijn rechterknie. Mijn rem-schakelgrepen sloegen kapot op zijn motorkap, mijn linkeronderarm werd stevig geschaafd en de val bezorgde mij nog meer flink bloedende wonden. Omstanders hielpen mij op de been en iemand was zo zorgzaam een ambulance te bellen, want ik zag er al met al slecht uit. Tijdens de eerste behandeling in de ambulance toonde ik de ambulancebroeder mijn sport-ID Idsme armband waarop hij zei: Dat zou iedereen moeten hebben en nu breng ik u naar de Spoedeisende hulp.
Aldaar aangekomen werd ik, na enig wachten, onderzocht door een arts, die mij ook weer de nodige routinevragen stelde. Opnieuw liet ik mijn Idsme armband zien. Nou, zei ze, dat zou iedereen moeten hebben! Ik antwoordde haar: ja dat zei uw collega in de ambulance ook, en wilt u wel geloven dat ik die armband pas drie weken in mijn bezit heb…..
Mijn verwondingen zijn allemaal genezen, ik heb inmiddels een nieuwe fiets en rijd weer door de omgeving, maar nooit zonder mijn Idsme sport armband.
Frans
Eric Jansen uit Maastricht is ook zo’n iemand die nu beseft hoe belangrijk een Id’s me SOS armband kan zijn. Maar de aanleiding was echter niet zo mooi.
Een levensingrijpend ongeval is hem tijdens een van de frequente trainingsritjes die hij aan het doen was als voorbereiding op Ironman Maastricht 2019 overkomen.
Lees hieronder het verhaal.
Het is een mooie, warme dag in juni 2019 in Limburg. Al vroeg ga ik op pad voor een tijdrittraining. Langs de Zuid-Willemsvaart richting Maaseik, over het veer bij Berg aan de Maas en dan de laatste twintig kilometer nog even alles uit de kast terug naar Maastricht. Met een vaartje van 34 kilometer per uur passeer ik Urmond, Stein, Oud Geulle en Bunde, langs het Julianakanaal en dan wordt alles zwart!
Wandelaars vinden mij buiten bewustzijn op het fietspad en bellen 112.
Wat er precies is gebeurd, weet ik nog steeds niet. Dat beeld zal ik volgens de neuroloog waarschijnlijk ook niet meer terugkrijgen.
Ik denk dat ik in een scheur in het fietspad ben gereden en over de kop geslagen. Volgens mijn I-Watch ben ik ruim drie kwartier buiten bewustzijn geweest. Wat ik wel zeker weet, is dat mijn helm mijn leven heeft gered. De helm was in tweeën gespleten. Als ik die niet had gedragen, waren de gevolgen veel erger geweest en had ik het misschien niet eens na kunnen vertellen.
De artsen in het ziekenhuis constateren een hersenschudding, een gebroken jukbeen, een beschadigde oogkas en verschillende verwondingen in het gezicht.
Na twee dagen ziekenhuis mag ik naar huis, maar thuis nemen de hoofdpijnklachten toe. Ik ga toch maar terug naar de eerste hulp, vraag om een MRI-scan, maar krijg te horen dat de artsen daar de meerwaarde niet van in zien. Wel werd er een CT-scan gemaakt, waarop geen bloedingen of andere schade te zien was.
Hoewel mijn gezicht weer heelde, bleven echter de hoofdpijnklachten aanhouden, bleef ik slecht zien en had ik last van overprikkeling, concentratieverlies en evenwichts-problemen. De klachten houden aan, en na tien weken tobben, en zelfs met zware hoofdpijn op de eerste hulp belandt, krijg ik uiteindelijk via mijn kaakchirurg een verwijzing voor een MRI-scan. Die wijst begin september 2019 uit, dat ik permanent hersenletsel aan de val heb overgehouden. Na een lange zoektocht naar de juiste behandeling, volg ik sinds januari 2021 het behandelprogramma Hersenz.
Hierdoor krijg ik meer en meer inzicht in mijn ziektebeeld en maak sindsdien betere keuzes in mijn dagplanning.
Ik heb geleerd om mijn energie te verdelen en op tijd mijn rust te nemen.
Daardoor raakt mijn accu niet helemaal leeg en is de overprikkeling minder heftig. Mindfulness oefeningen helpen bij de onrust in mijn hoofd. Ik kan beter ‘nee’ zeggen en mijn grenzen aangeven, zonder dat dit me een schuldgevoel geeft. Ik leef nu meer vanuit het motto ‘het is zoals het is’, waardoor ik mezelf en mijn situatie meer aanvaard en rust vind.
Sinds Januari 2022 ben ik Ambassadeur voor Id’s me, de SOS-armband.
Ten tijde van mijn ongeval had ik alleen mijn I-Watch om en telefoon bij me. Dat was vervelend voor mijn hulpverleners, aangezien er voldoende tijd aan het stabiliseren van mij als patiënt nodig was, terwijl niemand wist wie ik was, of wie er gebeld moest worden. Id’s me lost dat probleem op. Ik draag nu 24/7 mijn (Health-ID CC) armband, en daarop staat wat belangrijke informatie is.
Hoe vaak loop je niet naar buiten, of ga urenlang sporten, zonder dat je wat bij je hebt? Maar denk ook eens aan het thuisfront. Die wil dolgraag dat telefoontje krijgen als jou wat overkomen is. En dan komen ze misschien nog op tijd bij je, het kan zo maar te laat zijn.
Laat mijn verhaal een voorbeeld en les zijn voor iedereen.
Zorg dat je identificeerbaar bent en dat alle belangrijke gegevens op je Id’s me SOS-armband staat.
Mijn verhaal is opgetekend door Marcia Jansen en staat op Transition.nl , de website van de N.T.B. en is gericht als waarschuwing aan alle triatleten in Nederland en daarbuiten.
Eric Jansen
We hebben nog een fanatieke sporter als ambassadeur voor Id's me.
Erik de Wolf.
Lees heer zijn motivatie.
Samen sporten is leuk, maar veel sporters doen dit ook vaak alleen! Juist dan is het belangrijk om naast een identificatiebewijs ook je idsme armband bij je te hebben. Waarom? Hierop kun je juist de voor jou belangrijke (medische) informatie op kwijt zoals bijvoorbeeld je bloedgroep, telefoonnummer voor noodgevallen etc die niet op je ID staan. Dat kan en zal veel erger kunnen voorkomen.
Want safety first.
Daarom heb ik deze armband standaard bij me als ik sporten. Jij toch ook? Erik
We hebben nog een ambassadeur met een aangrijpend verhaal! Rachelle schrijft dagelijks op haar Instagram account @hartpatienntrent haar belevenissen.
Dagelijks gebruikt ze haar Id’s me SOS-armband, want zij weet als geen ander hoe belangrijk informatie voor hulpverleners kan zijn.
Chronisch ziek én sporten, dat kan gewoon hand in hand gaan. Maar het is wel belanghrijk om in je achterhoofd te houden dat het risico dat er wat gebeurt, groter is dan bij “gezonde” sporters. Wanneer je dan, om wat voor reden, niet meer aanspreekbaar bent, is het enorm fijn als hulpverleners snel kunnen vinden wat er met jou aan de hand is.
Daarom draag ik inmiddels met mijn runs mijn ID’s me bandje altijd bij me. Nu is er bij mij best een lijstje aan alles wat er “mis” is, fysiek gezien, dus heb ik een héle korte opsomming met de belangrijkste dingen; zo heb ik mijn rug gebroken en heb ik een hartoperatie gehad, wat beiden toch best een dingetje is. Daarnaast verwijs ik op ID’s me naar mijn ICE op mijn telefoon. Een
aanrader om in te stellen wanneer je meer informatie wil kunnen geven.
Natuurlijk hoop ik dat het nooit nodig zal zijn, maar ik weet ook dat ik veel evenementen wil lopen, in het binnen- en buitenland. Sommigen in gezelschap, maar zal ik sommige runs alleen doen. Dan is het een hele geruststelling, dat iemand weet wat hij of zij moet doen, en vooral wie ze moeten bellen als het mis is gegaan.
Ik kan daarom iedereen een ID’s me aanraden – al is het maar zodat snel contactgegevens gevonden kunnen worden. Een ongeluk zit in een klein hoekje !
Rachelle.
Pim Krajenbrink voegen wij ook graag toe in het rijtje Ambassadeurs voor Id’s me. Dagelijks post hij wel iets op zijn Instagramaccount @pimrunning .
Zijn motivatie tot het dragen van een Id’s me SOS-armband hieronder:
Sporten is leuk, maar dit is best lastig sinds ik epilepsie heb! Juist dan is het belangrijk om naast een identificatiebewijs ook je Id’s me armband bij je te dragen. Op de armband staan mijn (medische) informatie, nood telefoonnummer voor noodgevallen, wat mijn eigen aandoening is, en mijn eigen gegevens. Mochten ze mijn zorgpas niet kunnen vinden.
Daarom neem ik tijdens het sporten altijd mijn Id’s me armband mee, in het binnen- en buitenland.
Veiligheid en een veilig gevoel staat voor op!
Pim
#THEONLYTHINGYOUALWAYSWEAR